ΟΙ ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ

Μέσα στη σχετική τους κίνηση
Οι μαριονέτες των καταστημάτων
Υπαθάλπουν μια κρυφή ελευθερία.
Σ’ ένα πλαίσιο κινήσεων στενό
Αφημένες, παραδομένες
Στην τάση του νήματος
Ορίζουν το χορό και την υπόκλιση
Βάσει των άνωθεν ροπών,
Με ζυγιασμένες, έτοιμες κινήσεις.

Με ρούχα ραμμένα ειδικά
Για την ξύλινη ανοχή τους
Καπέλα πάνινα, βαμμένη μύτη και λουστρίνια
Βλέπουν της φυλακής τους
Τα νημάτινα κάγκελα
Να λυγίζουν απ’ τον έμπορο
Που καπνίζει αδιάφορα έξω απ’ το μαγαζί.

Η τεχνητή ανάταση των χεριών τους
Με μόνιμο βλέμμα της σιωπής
Κρύβει μια σχετική ελευθερία.
Γι’ αυτό και τα παιδιά τις πλησιάζουν
Ενθουσιοδώς, νοηματοδοτώντας
Με χαμόγελο την ύπαρξή τους, σα να επικοινωνούν.

Είναι η γαλήνη που εκκρίνει
Η τετελεσμένη αποδοχή τους
Η αγγόγυστη φιλοσόφηση της κλωστής.
Μα πάνω απ’ όλα, κι από την υπομονή,
Είναι η εν δυνάμει θράυση του νήματος
-αυτό το κρύσταλλο της Βοημίας-
Η αίσθηση προοπτικής
Να πάρουν το παιδί απ’ το χέρι
Και να βαδίσουν μαζί με μια χαρά
Χαράδρα ανθισμένη.