Οι τρόποι φθοράς ή καταστροφής ενός δέντρου είναι κυρίως τρεις: α.) βιολογικός (μελίγκρα) β.)χημικός (χλωρίνη) γ.) φυσικός (φωτιά). Ο πρώτος είναι ο σιχαμένος των αγροτών και οφείλεται σ’ ένα ζωύφιο. Οι δύο τελευταίοι είναι όμως επιφορτισμένοι με τον ατομισμό. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των ιδιωτών που εν μία νυκτή καταστρέφουν το δέντρο που βρίσκεται μπροστά από το κατάστημα ή το σπίτι τους, αδιαφορώντας για την πολυτιμότητά του στην γειτονιά, έτσι, επειδή τους κρύβει την είσοδο. Και βλέπεις το δέντρο να μαραζώνει σιγά σιγά και να γίνεται απολίθωμα. Ένας δεύτερος χάνει το σκιερό πάρκινγκ, κι όλοι προσέχουν την έλληψη δροσιάς. Στην τρίτη περίπτωση, ο ατομισμός εκφράζεται πιο γενικευμένα και άρα πιο επικίνδυνα. Πυρομανείς, εκδικητές, λεχρίτες οικοπεδοφάγοι, εργολάβοι που καταφθάνουν, για αναδασώσεις με τσιμεντοειδή. Όταν βέβαια πρόκειται για εμπρησμό, κι όχι για φυσική αυτανάφλεξη.
Των δέντρων η στόφα κι η αρχιτεκτονική εν δυνάμει απειλείται. Το δέντρο εμπεριέχει τη φωτιά, φίδι στον κόρφο του. Όπως ο άνθρωπος εμπεριέχει την αυτοκαταστροφή του κι η εποχή μας τον άνθρωπο. «Τα σπίρτα από δέντρα γεννήθηκαν και καταλήξανε να καίνε δέντρα.» Στην πυρκαγιά του δάσους κανείς δε μίλησε για το δέντρο-μονάδα. Μόνο για τον εμπρηστή. Σε περασμένες εποχές ο άνθρωπος ασφυκτιούσε, γιατί ενυπήρχε κύριως μέσα στη μάζα. Ξέρω βέβαια, μετά από πολλές πυρκαγιές δύσκολα το δάσος αυτό-αναζωογονείται. Μα θαρρώ, σαν φοίνικας, καλύτερο θα βγει μέσα από τις στάχτες, και υγιέστερο. Θα θριαμβέυσει το άτομο- πέρα από τον ατομισμό. Μετά τις καταστροφές των πνευμόνων στις μεγαλουπόλεις το οξυγόνο θα αναπληρωθεί απ’ την ανάσα όλων μας. Του καθενός ξεχωριστά, που κατοικεί στα σπι(ρ)τοκούτια. Δίνοντας την ιδανική σχέση ανάμεσα στο άτομο και στην μάζα. Και κυρίαρχο ρόλο σ’ αυτό θα παίξει η τέχνη, η τέχνη του κλειστού δωματίου, που αναπνέει από παράθυρο με βασιλικό.
Μια τεχνολογία που παρέχει τόσα μέσα επικοινωνίας εγώ τη λέω ανθρωπιστική. Γιατί κάνει την ανθρωπότητα να φαίνεται σαν ένα θάμνο με πυγολαμπίδες. Κι όχι σαν μια πράσινη φλεγόμενη βάτο. Κάποτε χρησιμοποιούσαμε φωτιά για να επικοινωνήσουμε. Τώρα έχουμε πολύ πιο ανεπτυγμένα μέσα. Αυτοί που βάζουν τις φωτιές σημαίνει, αντίθετα, ότι δεν επικοινωνουν, δηλαδή έχουν εκπέσει στον ατομισμό. Δες όμως τα βράδια πως «ανάβουν» οι γραμμές του διαδικτύου και τα μηνύματα στα κινητά, με κουβέντα, γνωριμίες, ζεστασιά και στιχάκια. Ίσως κάποτε νοήσουν οι εμπρηστές μας πως υπάρχουν πλέον πολύ πιο ζεστοί τρόποι απ΄ τη φωτιά να επικοινωνήσεις, να ολοκληρωθείς. Πλούσιους ανθρώπων, κι όχι μιας γης, που ως άλλος Κρόνος, θα ρθει η στιγμή που θα σε φάει.
Των δέντρων η στόφα κι η αρχιτεκτονική εν δυνάμει απειλείται. Το δέντρο εμπεριέχει τη φωτιά, φίδι στον κόρφο του. Όπως ο άνθρωπος εμπεριέχει την αυτοκαταστροφή του κι η εποχή μας τον άνθρωπο. «Τα σπίρτα από δέντρα γεννήθηκαν και καταλήξανε να καίνε δέντρα.» Στην πυρκαγιά του δάσους κανείς δε μίλησε για το δέντρο-μονάδα. Μόνο για τον εμπρηστή. Σε περασμένες εποχές ο άνθρωπος ασφυκτιούσε, γιατί ενυπήρχε κύριως μέσα στη μάζα. Ξέρω βέβαια, μετά από πολλές πυρκαγιές δύσκολα το δάσος αυτό-αναζωογονείται. Μα θαρρώ, σαν φοίνικας, καλύτερο θα βγει μέσα από τις στάχτες, και υγιέστερο. Θα θριαμβέυσει το άτομο- πέρα από τον ατομισμό. Μετά τις καταστροφές των πνευμόνων στις μεγαλουπόλεις το οξυγόνο θα αναπληρωθεί απ’ την ανάσα όλων μας. Του καθενός ξεχωριστά, που κατοικεί στα σπι(ρ)τοκούτια. Δίνοντας την ιδανική σχέση ανάμεσα στο άτομο και στην μάζα. Και κυρίαρχο ρόλο σ’ αυτό θα παίξει η τέχνη, η τέχνη του κλειστού δωματίου, που αναπνέει από παράθυρο με βασιλικό.
Μια τεχνολογία που παρέχει τόσα μέσα επικοινωνίας εγώ τη λέω ανθρωπιστική. Γιατί κάνει την ανθρωπότητα να φαίνεται σαν ένα θάμνο με πυγολαμπίδες. Κι όχι σαν μια πράσινη φλεγόμενη βάτο. Κάποτε χρησιμοποιούσαμε φωτιά για να επικοινωνήσουμε. Τώρα έχουμε πολύ πιο ανεπτυγμένα μέσα. Αυτοί που βάζουν τις φωτιές σημαίνει, αντίθετα, ότι δεν επικοινωνουν, δηλαδή έχουν εκπέσει στον ατομισμό. Δες όμως τα βράδια πως «ανάβουν» οι γραμμές του διαδικτύου και τα μηνύματα στα κινητά, με κουβέντα, γνωριμίες, ζεστασιά και στιχάκια. Ίσως κάποτε νοήσουν οι εμπρηστές μας πως υπάρχουν πλέον πολύ πιο ζεστοί τρόποι απ΄ τη φωτιά να επικοινωνήσεις, να ολοκληρωθείς. Πλούσιους ανθρώπων, κι όχι μιας γης, που ως άλλος Κρόνος, θα ρθει η στιγμή που θα σε φάει.
