Ο ΛΥΚΟΣ

Περπατώ περπατώ εις το δάσος
Κι όταν ο λύκος είναι εδώ,
Ιδίως τότε

Ν ακούγεται το χρουτς από τα φύλλα

Και να τρομάζει απ την τρυφερότητα
Που ένα βήμα
Δεν είναι πάντα απειλή

Αλλιώς δεν έχει νόημα το δάσος
Θα το παραδίδαμε
Στο νοσοκόμο χειμώνα

Λύκε λύκε είσ’ εδώ?
Είμαι κι εγώ,
Με τα εικονοφόρα

Τα κωνοφόρα που στολίστηκαν
Με ζωγραφιές παιδιών

Γιατί τι άλλο ειν’ ο λύκος παρά
Ένα τροχοπέδη στην επαφή
Της εγγόνας πραγματικότητας
Με την αιώνια γιαγιά
Που κουβαλάμε