Sunday, November 11, 2007

DIES ALBA


Άσπρη μέρα ξέξασπρη κι απ' τον χιόνι ξεξασπρότερη! Ξυπνήσαμε σε μια λευκή Κυριακή, που λυσε με μιας την απορία "προς τι τόσο κρύό τις μέρες αυτές". Το χιόνι, κατι ψυχρό και τόσο ζεστο συνάμα, να πέφτει δυνατά και σιωπηλά, όλη τη νύχτα ετοίμάζοντας το θαύμα για εσένα. Παιδί ξανά μπρος το παράθυρο, να χαίρεσαι που δεν θα ' χεις σχολείο, και βγαίνεις με σκούφο για χιονοπόλεμο.
Το χιόνι κρύβει μυστικά, γίνονται όλα πιθανά, σαν μες στα παραμύθια. Τα εγκλωβίζει στην αθωότητα, μειώνει τις αντιθέσεις, όλα τα σμίγει και τ' ανδυκνύει ταυτόχρονα. Ενα λουλούδι θαμμένο, τα βήματα κάποιου ανθρώπου να το μτο βάφει μολεύουν, κι έν απληγωμέβο πουλί, που το βάφει κόκκινο. Στέγες, τρούλοι και καμινάδες, οι παπιες δίπλα στο ποτάμι, να τρέχουν, κι ένα μωρό να τις κηνυγά. Το δέντρο τινάζεται, σαν συναχωμένο.Ένα ζευγάρι που ζεσταίνεταιμ' ένα φιλί. "Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα" λέει ο Ελύτης.


















Το κάστρο το τυλίγει ομίχλη και χιόνι. Κόκκινο αίμα, φύλλα κόκκινα, και Δύση. Ο χιονάνθρωπος θα λιώσει μέχρι αύριο, μάτια καραμέλες και κουμπιά νομίσματα. Αρχές Νοέμβρη, και το στρώνει, φαντάσου τι θα γίνει μετά! Να βλέπει θέλω άσπρες μέρες ο κόσμος. Κι ο μόνος πόλεμος, να ο χιονοπόλεμος...

No comments: